Exhibition view
Paul Joostens (right), Vincent Geyskens (left)
De Gouden Dageraad
31.01.2014 - 01.03.2014
Opening: 30.01.2014, 6-9pm
With a musical intervention by Gerard Herman
Just a Gigolo
Exhibition text by Jan op de Beeck
Articles
Marc Ruyters, (h)art, n° 122, february 2014
Frank Heirman, Gazet van Antwerpen, 30.01.2014
Om de zaken te regelen, de koolachtige, de minutieus behandelde, en de onverkwikkelijke mauve, laat het deeg rijzen! Heeft zichzelf in de hand van niet minder en niet meer. Het is de populaire pas; daarnaast was het voor hem heel belangrijk dat er veel licht was in de theorie. Zelfklevende projecten. Kleurt automatisch onze dagen met schaamte. De rozen zullen bloeien nabij winkels, of de mogelijkheid er een andere te zetten. Het domein zal zich sluiten. Het waarom van Chinese blauwe hardsteen in oude frijnslag, en het gesofisticeerde gebabbel. Smaakvolle restauratie van het arrangement. Het uitzicht op de dievenbendes en het weemoedige oranje is fenomenaal. Nederig spuiten de bronnen. Ja! Ik weet wie jij bent! Mix van klauteren, rollen, glijden, dansen, zwaaien; balvaardigheid en soepelheid vormen de basis bij dit onderdeel, garanties voor, en prijzen en tarieven liggen zeer laag voor deze investering. ’s Werelds grootste levende regisseur, van ontbering, een gecko die kan rekenen, Amerikaanse burgers, nee, goed gelezen: het is grappiger dan, Lee en Marvin zijn net terug. Toch is een vulpen de enige ware voor werkelijk belangrijke handtekeningen – zoals die van Conrad Adenauer op 26 mei 1952 onder het verdrag van Duitsland. Van dit type samenhang zijn verschillende ontwerpideeën gepasseerd. Ongehinderd en voornaam baanden de regisseur en de crew zich een weg. De fraaie lijnen van de wastafel: plus est en moi. De compacte pret begint achter de deur; ‘het zou me verbazen als jij vanavond je bed haalt’, lispelde Smonog, euh, Smorog. Een kans om verantwoordelijk en zelfstandig te zijn. De laatste voorbereidingen worden getroffen, dus het wordt een zeer actuele verwijding. Glunderend de woestenij in, zoals men dat zovelen met pretoogjes heeft zien doen. Alledaagse opvoeding tot mondigheid. We wilden intens kunnen circuleren in dit huis, en interessante hoekjes en kantjes kunnen leveren. T is gekleed door M, te verkrijgen in onaangedaan grijs of zwart. Het schuim op de lippen wordt schaars. Het is stil in Epe wordt op gang geschoten. Krijgt sfeer-eigen klappen van een onbereikbare knapperd. In de namiddag gebeurt te weinig, mensen lopen doelloos door de stad. Volledig in glas leek ons te open, maar hierom voelden we ons vaag schuldig. Op het dressoir hielden de objecten de tel bij. Rijtjes kraaien op de kade zullen je vriendelijk op de schouder tikken. Verfrissing kan leiden tot een genotsvolle klokvormige opbolling. Langs hier wordt uw oefening vervolgd. Hopla, Boots of Spanish leather. Een discours met een moeilijke geïntegreerde handgreep. Er is een mooie impuls nodig. Een rijk gevulde korf vol autonomie staat klaar voor een zotte bende. Enkel de kustlijn is mijn territorium. Je kan je snel inwerken in het genereren van en het zich engageren voor zachte toetsen. Een pofbroek als troost moet volstaan; de echte panamahoed kan zonder meer opgerold en in de zak gestoken worden, de elastische vezels van de palm doorstaan de ogenschijnlijk barbaarse behandeling ongeschonden. ‘Talk to me!’ gilde hij; een stameling dan, waardoor hij niet wegviel, en het stilzwijgen doorbroken. Ons kind zal nog krachtiger zijn. Worden tot elke prijs tussenruimtes gecreëerd, teneinde niet als een gieter af te gaan. De slome vaart van de zomer en haar blinde negatie. Daslook verspreidt een sterke uiengeur en ensceneert zichzelf makkelijk. Ze leent stiekem een pak geld van de valse waarnemer. De wandeling die moet verlichten. De maïs dient als geleider voor de bonen, etc. Horizontaal: lange stok, onderscheiding, wasstaaf, schande, pronkkastje, bloemenring. In pasteitjes, geef ons de vrede. Een natuurlijke, ronde schouder, daarachter een reusachtige goudomlijste spiegel, die niets aan de twijfel overlaat. Een misdadiger op leeftijd die met gezondheidsproblemen kampt, jaagt op een kindermeisje dat net uit de psychiatrie komt en het kind dat aan haar totale zorg is toevertrouwd. Op de oever verrijzen gracieuze boogconstructies en een aluminium balk, een Noorse componist schreef het lied dat het ritme aangeeft. Dat betreft die aangelegenheden die keer, aan de gelaagde trouwtaart. Laat de goei maar landen op een duidelijk en realistisch beeld. Heb je een kale muur of een zonnige wand achter je vragen? Eerst die enkele kilo’s vet nog een of andere plaats geven, dan zou hij wel zien.
Jan op de Beeck